آی تی پورت

درخدمت شما هستیم با جلسه دوم آموزش جاوا در آی تی پورت. در جلسه قبل با مقدمه­ای از جاوا آشنا شدید و کامپایلر جاوا را نصب کردید. در این جلسه ابتدا نرم افزار  intellij که در جلسه قبل فراموش شده بود نصبش ، با یکدیگر آن را نصب و سپس کدنویسی را شروع می کنیم. (بعد یادگیری چند دستور البته )

شما می توانید نرم افزار  intellij را در انتهای مطلب دانلود کنید. و در فیلم نحوی نصب  intellij و استفاده از آن را می­توانید مشاهده کنید.

بسیار خوب ابتدا لازم هست با متد min و برخی دستورات پایه ای آشنا بشید.

متد Main

پدر زبان جاوا زبان C است. قالب برنامه‌نویسی در زبان C  بر پایه توابع است و برای اجرای برنامه، مترجم زبان C  بدنبال تابع اصلی که همان تابع main  است می‌گردد و این تابع را اجرا می‌کند. پس اجرای برنامه شما با اجرای این تابع آغاز می‌گردد و هر کلاس شما که حاوی تابع یا همان متد main  باشد به عنوان کلاس اجرایی شما می‌تواند در نظر گرفته شود.

public static void main(String [] arg)



{



            System.out.print("Hello");



}

خروجی این برنامه فوق کلمه  Hello  است.

 

نوشتن توضیحات در برنامه

در صورتی که شما در زبان برنامه نویسی جاوا از علامت // استفاده کنید جاوا آن خط از برنامه را نادیده می‌گیرد. از این روش برای نوشتن توضیحات در برنامه استفاده می‌شود. به طور مثال :

 

public static void main (String [] arg)



{



          System.out.print("Hello"); //Tozihat



}

در صورتی که شما در زبان برنامه نویسی جاوا از علامت /** … */ استفاده کنید جاوا آن قسمت از خطوط برنامه را نادیده می‌گیرد. از این روش برای نوشتن توضیحات در برنامه استفاده می‌شود. به طور مثال :

public static void main (String [] arg)



{



          System.out.print("Hello");



    /**



     * Tozihat



     */



}

 

متغیرها و نوع‌ها

همانطور که می‌دانید در دنیای واقعی اطلاعات به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند و هر دسته از نوع‌های مختلفی تشکیل شده است، مثلاً اطلاعات شخصی یک فرد شامل نام و نام خانوادگی وی که از نوع رشته ای و شماره شناسنامه که از نوع عددی و تاریخ تولد که از نوع تاریخ است. ما برای نگهداری این اطلاعات در کامپیوتر مجبوریم مقدار فضایی از حافظه کامپیوتر را به آن اختصاص دهیم. که توانایی نگهداری این اطلاعات را برای ما داشته باشد. به نوع اطلاعات در کامپیوترData Type  گفته می‌شود که از دید کلی به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:

اطلاعات عددی: که مقادیر عددی را در خود ذخیره می‌کند.

اطلاعات حرفی: که برای نگهداری کاراکترها استفاده می‌شود .

اطلاعات ارجاعی: که برای دسترسی به یک محدوده خاص از فضای حافظه که دارای یک قالب خاص از اطلاعات می‌باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اطلاعات منطقی: که از این نوع برای عملیات منطقی (صحیح یا غلط)، استفاده می‌شود.

زبان برنامه‌نویسی جاوا نیز نوع‌های اطلاعاتی مختلفی را در اختیار برنامه نویسان قرار می‌دهد، این نوع ها عبارتند از:

int: که برای نگهداری اعداد صحیح استفاده می‌شود.

int i = 12;

long: برای نگهداری اعداد بسیار بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد. علامت l در انتهای عدد مشخص کننده نوع long می باشد.

long i = 14l;

float: که برای نگهداری اعداد اعشاری کوتاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. علامت f در انتهای عدد مشخص کننده نوع float می باشد.

float i = 13.5f;

double: که برای نگهداری اعداد اعشاری بلند مورد استفاده قرار می‌گیرد. علامت d در انتهای عدد مشخص کننده نوع double  می باشد.

double d = 14.0d;

char: که برای نگهداری یک کاراکتر استاندارد مورد استفاده قرار می‌گیرد. علامت ‘ در ابتدا و انتهای حرف مشخص کننده نوع کاراکتری می باشد.

char i = ‘a’;

boolean: که برای نگهداری یک حالت منطقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

boolean i = true;

String: که برای نگهداری یک رشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. (توجه داشته باشید که String  در حقیقت یک کلاس است) علامت ” در ابتدا و انتهای جمله  مشخص کننده نوع رشته ای می باشد.

String i = “salam donya”;

برای تعریف متغیر در جاوا بدین صورت عمل می‌کنیم.

DataType  Variablename [variablenames];

 

مثال :

int num ;



int n1,n2;



float p;

این نکته را به یا داشته باشید که جاوا به حروف بزرگ و کوچک حساس است.

 

انواع عملگرها

وقتی ما اطلاعات را به منظور پردازش در کامپیوتر ذخیره می‌کنیم پس باید دستوراتی برای پردازش نیز در نظر بگیریم که به این دستورات عملگر گفته می‌شود و برحسب نوع عملی که انجام می‌دهند به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. برای مثال از عملگر”=” برای مقداردهی استفاده می‌شود و اصطلاحاً به آن عملگر Assignment  گفته می‌شود. مانند :

int number ;



number = 2 ;

با این عمل مقدار ۲ به متغیر number  نسبت اعطا می‌شود.

 

عملگرهای محاسباتی

از این عملگرها برای انجام اعمال ریاضی بر روی مقادیر یا متغیرها استفاده می‌شود. این عملگرها عبارتند از :

* : برای عمل ضرب  مانند A * B

/  : برای عمل تقسیم  مانند A / B

+ : برای عمل جمع  مانند A + B

% : برای بدست آوردن حاصل باقیمانده یک تقسیم استفاده می‌شود مانند ۵ % ۲  که حاصل آن برابر ۱ می‌باشد.

– : برای عمل تفریق و یا نشان دادن منهای یکانی از این عملگر استفاده می‌شود مانند ۲ – ۳ و یا ۲-

++ : این عملگر یک واحد بر مقدار متغیر مورد نظر اضافه می‌کند مانند:

 A=2 ;

A++ ;

که بعد از اجرای این دستور مقدار A برابر ۳ خواهد شد.

— : این عملگر یک واحد از مقدار متغیر مورد نظر کم می‌کند مانند:

 A = 2 ;

A–;

که بعد از اجرای این دستور مقدارA  برابر ۱ خواهد شد.

عجله نداشته باشید برای کار با intellij بعد از تمام تقدم عملگرها کار با intellij را هم شروع می کنیم و برایتان چند برنامه اجرا می کنیم.   (شما در حال یادگیریآموزش جاوا در آی تی پورت می­باشید.)

عملگر های رابطه ای

از این عملگرها برای مشخص کردن یا مقایسه رابطه بین دو یا چند حالت یا مقدار استفاده می‌شود. نتیجه حاصل از این عملگرها بر روی عملوندهای خود یک مقدار منطقی می‌باشد. البته این نکته را فراموش نکنید که دو عملوند این عملگرها باید از یک جنس یا یک نوع باشند. این عملگرها عبارتند از:

== :برای نشان دادن یا مقایسه دو چیز که مقادیر آنها باهم برابر باشد. مثلا A == B که اگر مقدارA  با مقدار B برابر باشد حاصل برابر با true (صحیح) و در غیر این صورت برابر با false (نادرست) می‌باشد.

> :برای نشان دادن یا مقایسه دو چیز که مقدار اولی از دومی کوچکتر باشد. مثلا A < B که اگر مقدار A از مقدار B کوچکتر باشد حاصل برابر با true (صحیح) و در غیر این صورت برابر با false (نادرست) می‌باشد.

< :برای نشان دادن یا مقایسه دو چیز که مقدار اولی از دومی بزرگتر باشد. مثلا A > B که اگر مقدار A از مقدار B بزرگتر باشد حاصل برابر با true (صحیح) و در غیر این صورت برابر با false (نادرست) می‌باشد.

=! :زمانی خروجی این عملگر برابر با true می‌باشد که مقدار دو عملوند آن باهم برابر نباشد. اگرA= 2  وB = 3  باشد در این صورت حاصلA != B  برابر باtrue  می‌شود.

البته در جاوا عملگرهای دیگری مانند => (کوچکتر مساوی) و =< (بزرکتر مساوی) نیز وجود دارد.

عملگر های منطقی

این عملگرها بر روی مقادیر منطقی عمل می‌کنند و نتیجه حاصل از آنها نیز یک مقدار منطقی است. این عملگرها در شرطها بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. و عبارتند از:

 &&: این عملگر جزء عملگرهای باینری می‌باشد یعنی دو ورودی دارد. عملگر &&  معادل “و” می‌باشد. این عملگر بر پایه جدول زیر عمل می‌کند.

همانطور که می‌بینید زمانی خروجی این عملگر صحیح است که حتماً دو ورودی آن صحیح باشد.

|| : این عملگر نیز جزء عملگرهای باینری می‌باشد یعنی دو ورودی دارد. عملگر||  معادل “یا” می‌باشد. این عملگر بر پایه جدول زیر عمل می‌کند.

همانطور که می‌بینید زمانی خروجی این عملگر ناصحیح است که فقط هر دو ورودی آن ناصحیح باشد.

! : این عملگر جزء عملگرهای تک مقدار می‌باشد یعنی فقط یک عملوند دارد. این عملگر را “نقیض” می‌نامند و بر پایه جدول زیر عمل می‌کند.

همانطور که می‌بینید این عملگر ورودی خود را از لحاظ منطقی برعکس می‌کند. یعنی صحیح را ناصحیح و ناصحیح را به صحیح تغییر می‌دهد. (شما در حال یادگیری آموزش جاوا در آی تی پورت می­باشید ITport.ir)

عملگرهای انتسابی

از این عملگرها برای مقداردهی متغیرها و یا بدست آوردن حاصل یک عبارت استفاده می‌شود. که ما در اینجا چند عدد از پر کاربردترین آنها را معرفی می‌کنیم.

= : همانطور که گفتیم از این عملگر برای مقداردهی مستقیم به یک متغیر استفاده می‌شود مانند:

  Number = 2 ;

=+ : این عملگر علاوه بر انتساب حاصل عبارت یا مقدار سمت راست خود را با مقدار فعلی متغیر سمت چپ خود جمع می‌کند.

مثال :

Num += 3 ;

معادل خط زیر می‌باشد.

Num = Num + 3 ;

همانند مثال بالا برای بقیه عملگرهای انتسابی هم به روش ذیل می‌توان عمل کرد.

=- : برای عمل تفریق                                                                 Num -= 2 ;  ==> Num = Num – 2 ;

=* : برای عمل ضرب                                                                Num *= 2 ;  ==> Num = Num * 2 ;

=/ :  برای عمل تقسیم                                                              Num /= 2 ;  ==> Num = Num / 2 ;

=% : برای عمل  باقیمانده                                                      Num %= 2 ;  ==> Num = Num % 2 ;

البته عملگرهای دیگری نیز برای عملیات‌های منطقی مانند =& وجود دارد که در اینجا به آنها اشاره نمی‌کنیم.

تقدم عملگرها

یکی از اساسی‌ترین بحث‌ها در استفاده از عملگرها بحث تقدم عملیاتی عملگرها می‌باشد. زیرا رعایت تقدم باعث تغییر در مقدار حاصل عبارت می‌شود برای مثال حاصل عبارت ۳ + ۲ * ۵ برابر با ۱۳ است در صورتی که در نگاه اول بنظر می‌رسد که حاصل عبارت برابر با ۲۵ باشد. علت اینکه این حاصل با فرض ما متفاوت است تقدم عملگر ضرب نسبت به جمع است در واقع اول عمل ضرب انجام می‌شود که حاصل  (۲ * ۵) = ۱۰ می‌باشد و بعد عمل جمع و در نهایت جواب ۱۳ می‌شود.

تقدم عملگرها در جاوا به صورت زیر است :

        ۱- عبارت درون داخلی ترین پرانتز

        ۲- عملگرهای بیتی ( که در این کتاب توضیح ندادیم )

        ۳- عملگرهای محاسباتی

        ۴- عملگرهای منطقی

        ۵- عملگرهای رابطه‌ای

        ۶- عملگرهای انتسابی

البته در درون هر کدام از این دسته‌ها نیز بین عملگرها تقدم وجود.

اکنون بیاید با یک دیگر یک برنامه با intellij اجرا کنیم.

[aio_button align=”right” animation=”flash” color=”blue” size=”small” icon=”none” text=”دانلود intellij – پارت اول” target=”_blank” url=”http://trainbit.com/files/5587129884/intellij-ITport.part1.rar”]

[aio_button align=”right” animation=”flash” color=”blue” size=”small” icon=”none” text=”دانلود intellij – پارت دوم” target=”_blank” url=”http://trainbit.com/files/7987129884/intellij-ITport.part2.rar”]

امیدوارم آموزش برایتان مفید واقع شده باشد و بابت کیفیت پایین ویدیو های اولیه عذرخواهی می کنم.