آی تی پورت

مقدمه نویسنده

اکتبر ۲۰۱۰، سه سال پیش از راه one m9 در تاریخ شرکت اچ تی سی لحظه‌ای فراموش‌نشدنی، نه چندان خوشایند و حتی تا حدودی دردناک است؛ در آن سال همزمان با معرفی سیستم‌عامل ویندوزفون ۷ مایکروسافت، اچ‌ تی‌ سی با تکیه بر تجربه سالیان گذشته در فروش و محبوبیت بالای پاکت‌پی‌سی‌های ویندوزموبایل، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای را روی پلتفرم جدید مایکروسافت کرده و به یک باره شش اسمارت‌فون ویندوزفونی را روانه بازار کرد. در همین فاصله برندهایی نظیر سامسونگ و ال‌جی هر کدام تنها با دو ویندوزفون، با احتیاط هرچه بیشتر چشم به راه آینده این سیستم‌عامل بودند. تبعات و نتایج ریسک اچ تی سی در این بازه زمانی با شکست نسبی ویندوزفون۷ در بازار، نزدیک به یک سال بعد پدیدار شد. درآمد اچ تی سی در ژانویه ۲۰۱۲ نسبت به زمان مشابه سال قبل به نصف کاهش پیدا کرد و از حوالی ۱٫۲ میلیارد دلار در ژانویه ۲۰۱۱ به تنها ۵۶۵ میلیون دلار در سال بعد از آن رسید. با وجود آنکه در آن زمان نیز اچ تی سی همچنان در جایگاه پنجمین تولیدکننده اسمارت‌فون جهان قرار داشت اما لزوم اتخاذ یک تصمیم انقلابی برای نجات این تایوانی خوشنام دنیای موبایل بیش از پیش احساس می‌شد.

چاره کار از نگاه مدیران این برند، معرفی اسمارت‌فون‌های اندرویدی جدیدی، به نام سری One بود که نخستین بار در MWC 2012 با نمایش سه مدل One X، One S و One V رونمایی شدند. این ایده در طی سال ۲۰۱۲ با ارائه چندین مدل دیگر به بوته آزمایش گذاشته شد تا اینکه بالاخره یک سال بعد و در خلال MWC 2013، متفاوت‌ترین اسمارت‌فون اندرویدی اچ تی سی با نام One M7 پای در عرصه وجود گذاشت. M7 ایده‌های انقلابی متعددی را به همراه داشت که از آن میان می‌توان به بدنه یک پارچه فلزی، اسپیکرهای استریو در بالا و پایین صفحه‌نمایش، دوربین با فناوری التراپیکسلی، ترکیب جدید دکمه‌های اندرویدی، ارائه متراکم‌ترین صفحه‌نمایش موبایلی در زمان خود و به چالش کشیدن رقبا در بحث پردازنده و ساختار منویی اشاره کرد. یک سال بعد با بر سر زبان افتادن مجدد اچ تی سی و فروش بالای M7، این شرکت بار دیگر ایده سال گذشته خود را در قالب مدلی به نام One M8 با برخی تغییرات و بهینه‌سازی‌های نچندان گسترده تکرار کرد.

درصد فلز استفاده شده در بدنه M8 بسیار بیشتر از M7 بود، سایز صفحه‌نمایش آن از ۴٫۷ به ۵ اینچ ارتقا یافته بود، از کارت حافظه پشتیبانی می‌کرد و در بخش پشتی آن نیز ضمن حفظ ایده دوربین التراپیکسلی، دو لنز دوربین به چشم می‌خورد که یکی برای تغییر فوکوس پس از برداشت عکس مورد استفاده قرار می‌گرفت. در همان زمان نیز بسیاری از منتقدان ضمن تکرار شکایت خود در مورد بکارگیری دوباره ایده ناموفق دوربین التراپیکسلی، زمزمه نارضایتی در مورد تغییر نکردن طراحی و شباهت دستگاه به M7‌ سال گذشته را نیز آغاز کردند. چند ماه پیش و در خلال نمایشگاه MWC 2015، اچ‌ تی‌ سی طبق انتظار از آخرین پرچمدار خود در این کلاس یعنی One M9 رونمایی کرد که در آن بالاخره از بکارگیری دوربین التراپیکسلی به عنوان دوربین اصلی دستگاه صرف نظر شده اما ظاهر گوشی به شدت یادآور هر دو مدل سال‌های پیشین است. آی تی پورت نیز تصمیم گرفت تا این گوشی را در ایستگاه بررسی تخصصی خود متوقف کند تا به موشکافی این گوشی بپردازیم. با ما همراه باشید.

مشخصات فنی

• صفحه نمایش ۵ اینچ با کیفیت ۱۰۸۰P با تراکم پیکسلی ۴۴۱ پیکسل بر اینچ با محافظ صفحه نمایش گوریلا گلاس ۴
• پردازنده چهار هسته دوتایی اسنپدراگون ۸۱۰ کوالکام با چهار هسته ۲ گیگاهرتزی کورتکس A-57 و چهار هسته ۱٫۵ گیگاهرتزی کورتکس A-53، پردازنده گرافیکی آدرینو ۴۳۰ و حافظه اصلی ۳ گیگابایت
• سیستم عامل آندروید ۵٫۰ با رابط کاربری Sense 7 اچ تی سی
• Wi-Fi 802.11 a/b/g/n/ac (2.4 & 5 GHz); DLNA , WiFi direct , hotspot
• دوربین اصلی ۲۰ مگاپیکسل با حسگر ۱/۲٫۳″ BSI، فلش LED دوتایی، باضبط ویدیویی ۳۰ فریم بر ثانیه
• دوربین سلفی ۴ مگاپیکسل UltraPixel با حسگر BSI، قابلیت تصویر برداری HDR و ضبط ویدیو با کیفیت ۱۰۸۰P
• حافظه داخلی ۳۲ گیگابایت با قابلیت افزایش توسط کارت Micro SD، دو سال حافظه ۱۰۰ گیگابایت در گوگل درایو
• شبکه LTE نسخه Cat.6، وای فای، GPS و GLONASS، شبکه NFC، نسخه ۴٫۱ بلوتوث، رادیو FM
• قابیلت حذف نویز
• بلندگوهای BoomSound و Dolby Audio
• باتری ۲۸۴۰ میلی آمپر با قابلیت شارژ سریع ۲٫۰ کوالکام

معایب 

• صفحه نمایش با همان مشخصات سه سال پیش ارایه شده است
• غیرقابل تعویض بودن باتری
• عدم وجود ضد آب و ضدگرد و غبار
• عدم وجود نسخه کامپکت

طراحی

شاید طراحان اچ تی سی طرح جدیدی در ذهن‌ نداشتند که گوشی One M9 را با همان طرح و نقشه‌ی One M8 و کم‌ترین تغییرات روانه‌ی بازار کرده‌اند. یا شاید هم طراحان اچ تی سی سعی کرده‌اند ضمن حفظ حاشیه‌ی امنیت موفقیت سال قبل‌شان را عینا تکرار کنند. اما چیزی که واضح است، بازار این روزها ‌شیفته‌ی نوآوری و طراحی جدید است. شاید به‌همین خاطر باشد که اچ تی سی طراح ارشدش را بعد از معرفی One M9 اخراج کرده. گرچه طراحان اچ تی سی سعی کرده‌اند در طراحی One M9 تمام‌ خلاقیت‌شان را در استفاده از رنگ‌های مختلف خرج کنند، اما باز هم به نظر می‌رسد در استفاده از رنگ‌ها گونه‌ای از آشفتگی به‌چشم می‌خورد (اضافه شدن دو رنگ جدید به این پرچم‌دار در مقایسه با ام۸). این آشفتگی در مدل‌های نقره‌ای و صورتی بیش‌تر به چشم می‌آید؛ جایی که اچ تی سی سعی کرده با اصراری عجیب رنگ‌های کاملا متفاوت را در کنار هم استفاده کند. این گوشی در چهار رنگ عرضه شده است؛ رنگ‌هایی که شاید طرفداران زیادی نداشته باشند.

روی لبه‌ی بالایی تنها قسمت پلاستیکیOne M9 قرار دارد؛ جایی که سنسور اینفرارد برای کنترل لوازم خانگی زیر این محافظ پلاستیکی قرار گرفته است. روی لبه‌ی سمت چپ هم تنها شیار سیم کارت گوشی با قطع نانوسیم به‌چشم می‌خورد که برای باز کردن‌اش به سوزن مخصوص‌ که در حفره‌ی کنار شیار فرو می‌رود نیاز خواهید داشت. روی لبه‌ی پایینی پورت MicroUSB ‌در فاصله‌ی ۵ میلی‌متری از جک هدفون ۳٫۵ میلی‌متری قرار گرفته‌ است. روی لبه‌ی سمت راست هم از بالا به‌ترتیب شیار MicroSD با روش باز ‌کردنی مشابه شیار سیم کارت قرار دارد. در زیر این شیار هم کلیدهای کنترل صدا به‌صورت جدا از هم دقیقا شبیه به چیزی که در «گلکسی اس۶» و پیش از آن در «آیفون۶» شاهدش بودیم، قرار دارند. در زیر این دو هم کلید روشن/خاموش با اندازه و شمایل مشابه قرار دارد. البته روی این کلید شیارهایی وجود دارد تا این سه کلید در هنگام لمس کمی با هم متفاوت باشند.

قسمت پشتی بدنه‌ی One M9 ‌بیش‌ترین میزان تغییرات را در مقایسه با One M8 ‌به خود دیده است. برای طراحی قسمت پشتی ‌One M9 از همان طراح و نقشه‌ی‌ دو سال پیش HTC ‌استفاده شده است. طبق معمول خطوطی به‌طور موازی در بالا و پایین قاب پشتی وجود دارند تا عملکرد آنتن‌ را بهتر کنند. به‌وسیله‌ی این خطوط که از پلاستیک ساخته شده‌اند قاب فلزی پشتی به چند قسمت تقسیم می‌شود تا برای آنتن‌دهی از این فلز نهایت استفاده شود. روی خط پلاستیکی بالایی میکروفون دوم گوشی برای حذف صداهای مزاحم در هنگام مکالمه تعبیه شده است. احتمالا دلیل قرار گرفتن میکروفون در این قسمت جلب کم‌ترین میزان توجه به خود بوده است. با گذر از این خطوط توجه بیننده به لنز دوربین جلب می‌شود که از حالت دایره‌ای به مربعی با گوشه‌های منحنی درآمده است. در این چهارچوب مربعی شکل دوربینی با حس‌گر ۲۰ مگاپیکسلی قرار دارد؛ البته این بار دیگر خبری از التراپیکسل نیست. در سمت چپ این قاب فلش از نوع LED دوگانه با دو نور گرم (زرد) و سرد (سفید) قرار دارد. قاب پشتی گوشی هم همان‌طور که از دو سال پیش شاهدش بودیم، باز ‌نمی‌شود و کاربر به‌صورت فیزیکی به باتری گوشی دسترسی ندارد.

نوبت به سطح رویی گوشی می‌رسد؛ جایی که صفحه‌ی نمایش ۵٫۰ اینچی با همان رزولوشن و کیفیتی که در One M8 ‌شاهدش بودیم، به‌کار گرفته شده است. طراحان اچ تی سی در بالا و پایین این صفحه‌ی نمایش از حفره‌‌های ریز همیشگی که چند سالی می‌شود در تمام‌ گوشی‌های این شرکت شاهدشان هستیم در کنار هم استفاده کرده‌اند؛ البته جنس این حفره‌ها در بالا و پایین صفحه‌ی نمایش تغییر کرده و مشابه چیزی نیست‌ که پیش از این در One M8 شاهدش بودیم. طراحان اچ تی سی زیر این حفره‌های ریز از دو بلندگوی پرقدرت استفاده کرده‌اند که با نام «بوم ساند اسپیکرز» (Boom Sound Speakers) ‌شناخته می‌شوند. مسوولان اچ تی سی ادعا می‌کردند این بلندگوها ‌در مقایسه با One M8 تغییرات‌ زیادی به‌خود دیده‌اند و صدای آن‌ها گسترش بیش‌تری دارد؛ ادعایی که پس از انجام آزمون‌های صدا می‌توان آن را تایید و اعتراف کرد که این دو بلندگو از کیفیت و حجم صدای بیش‌تری در مقایسه با نسل قبلی‌ برخوردارند. در کنار این دو بلندگو و زیر حفره‌های بالایی LED اعلان‌ها و اسپیکر مکالمه هم قرار گرفته‌ است. در سمت راست حفره‌های بالایی سنسورهای روشنایی و نزدیکی زیر یک محفظه‌ی کوچک که با پلاستیکی به رنگ مشکی پوشیده شده، قرار گرفته‌اند. در سمت راست این حسگر‌ها هم دوربین سلفی با رزولوشن ۴ التراپیکسل قرار دارد که با توجه به دوربین One M8 تغییرات زیادی ‌به‌خود دیده است؛ البته این تفاوت‌ها در ظاهر قابل مشاهده نیستند. در زیر حفره‌های پایینی هم علاوه بر یکی از بلندگوها، میکروفون اصلی مکالمه جای داده شده است.

صفحه نمایش

برای گوشی One M9 هم مثل بقیه‌ی محصولات اچ تی سی از Super LCD استفاده شده که کلکسیونی ‌متنوع از آن را فقط در محصولات اچ تی سی ‌می‌توان یافت. در One M9 هم مثل One M8 از نمایش‌گری که مشخصات آن عینا از نمایش‌گر قبلی‌اش تقلید شده، استفاده شده است. بی راه نیست اگر تصور کنیم اچ تی سی برای ساخت One M9 از نمایش‌گر‌های باقی مانده برای One M8 استفاده کرده ‌است. در یک کلام طراحان اچ تی سی هیچ تغییری در نوع، ابعاد، تعداد رنگ، کیفیت و تراکم پیکسلی این صفحه‌ی نمایش ایجاد نکرده‌اند.

One M9 یک نمایش‌گر ۵٫۰ اینچی با رزولوشن FullHD (معادل ۱۰۸۰ در ۱۹۲۰ پیکسل) دارد که در هر اینچ‌اش به‌طور تقریبی ۴۴۱ پیکسل جای داده است؛ کاربر نمی‌تواند با چشم غیرمسلح پیکسل‌های این صفحه‌ی نمایش را ببیند. تراکم پیکسلی درنظر گرفته شده برای One M9  ‌با درنظر گرفتن پرچم‌دار بودن‌اش، ‌مناسب است. اما این موضوع غیرقابل انکار است که اچ تی سی ابدا سعی نکرده حتی این صفحه‌ی نمایش را با کیفیت یا تراکم پیکسلی بالاتری ارایه دهد. از جمله نقاط ضعف این صفحه‌ی نمایش در مقایسه با سایر رقبا و پرچم‌داران مثل سامسونگ «گلکسی اس۶» و «آیفون۶» یا حتی «سونی زد۳» روشنایی کم‌تر آن است؛ جوری که زیر نور مستقیم خورشید کار کردن با این گوشی و دیدن محتویات صفحه‌ی نمایش‌اش عملا با دشواری همراه ‌می‌شود. با توجه به نوع صفحه‌ی نمایش یعنی Super LCD 3 دیدن جزییات در زوایای دید مختلف روی این صفحه‌ی نمایش بدون هیچ مشکلی امکان‌پذیر است. صفحه‌ی لمسی گوشی هم کیفیت خوبی دارد و روان بودن آن توجه کاربران را به‌خود جلب می‌کند. این صفحه‌ی لمسی از ۱۰ لمس به‌صورت هم‌زمان پشتیبانی می‌کند. هم‌چنین برای لمس صفحه‌ی نمایش هنگامی که کاربر دست‌کش به‌دست دارد، تنظیمات خاصی درنظر شده تا حساسیت صفحه‌ی لمسی را افزایش دهد. برای محافظت از صفحه‌ی نمایش هم از محافظ «گوریلا گلاس ۴» ‌استفاده شده است؛ دقیقا ‌مثل محافظ‌هایی که در دو پرچم‌دار جدید سامسونگ از آن‌ها استفاده شده‌ است.

سیستم عامل و رابط کاربری

برنامه‌نویسان اچ تی سی گوشی One M9 را به نسخه‌ی هفت‌ام از رابط کاربری مشهور «سنس» (Sense) مجهز کرده‌اند. پرواضح است این رابط کاربری به‌عنوان پوشش سیستم‌عامل مورد استفاده قرار گرفته. سیستم‌عامل One M9 هم اندروید نسخه‌ی ۵٫۰٫۲ است. به جرات می‌توان ادعا کرد نسخه‌ی هفت‌ام سنس هیچ‌کدام از مشکلات نسخه‌های قبلی این رابط کاربری را ندارد. در این نسخه همه چیز روان و مناسب به نظر می‌رسند؛ حرکت در بین صفحات رابط کاربری ساده و سریع است؛ انیمیشن‌ها بدون کوچک‌ترین تاخیری اجرا‌ می‌شوند و آیکون‌ها هم خودشان را با اندروید ۵٫۰ تطبیق داده‌اند. برتری این نسخه را می‌توان در پردازنده‌ و سیستم‌عامل ۶۴ بیتی گوشی و هماهنگی این دو با هم دانست. تلفیق اندروید ۵٫۰٫۲ به‌همراه سنس هفت تجربه‌ی بی‌نظیری را ‌موقع کار با قسمت‌های پیش‌فرض سیستم عامل و رابط کاربری برای کاربر فراهم می‌کنند. سنس هفت هم مثل همیشه شامل برنامه‌ها و امکانات‌ مفصلی‌ برای کمک به ارتقا سیستم عامل پیش‌فرض است.

سخت افزار و عملکرد

معماری سخت‌افزاری One M9 را می‌توان یکی از قدرتمندترین‌ها در میان گوشی‌های هوشمندی که تا به امروز ساخته شده‌اند، دانست. «اسنپ‌دراگون ۸۱۰» مدل ۶۴ بیتی که در آن دو پردازنده‌ی کوچک و بزرگ (big.LITTLE) برای استفاده‌ی بهینه تعبیه شده، جدیدترین نسخه از چیپست‌های کوالکام است. دو پردازنده «کورتکس» A-57 و A-53 به ترتیب با فرکانس‌های ۲٫۰ و ۱٫۵ گیگاهرتز، هشت هسته‌ی اصلی این چیپست را تشکیل می‌دهند. این چیپست ‌در کنار ۳ گیگابایت رم LPDDR4 و ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی داخلی سخت‌افزار مناسبی را برای پرچم‌دار اچ تی سی سر و شکل داده‌اند. طراحان اچ تی سی سعی کرده‌اند حافظه‌ی داخلی را روی ۳۲ گیگابایت تنظیم کنند؛ به همین خاطر هم برای افزایش حافظه امکان استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی تا دو ترابایت را به کاربران داده‌اند. البته همان‌طور که بهتر از ما می‌دانید هنوز کارت حافظه‌ای با این حجم ساخته نشده است و طراحان اچ تی سی با این کار صرفا آینده‌نگری‌شان را به رخ بقیه کشیده‌اند. علاوه بر این‌ طراحان اچ تی سی گوشی One M9 را به پردازش‌گر گرافیکی قدرتمند «آدرنو ۴۳۰» مجهز کرده‌اند تا خیال کاربر از نظر بی‌نقص بودن پردازش‌های گرافیکی راحت باشد. در تصاویر زیر تست های مختلف عملکرد این گوشی را مشاهده می کنید.

دوربین

بزرگ‌ترین اختلاف میان One M8 و One M9 را می‌توان در دوربین این دو پرچم‌دار ‌مشاهده کرد. شرکت اچ تی سی با ‌درنظر گرفتن یک دوربین ۲۰ مگاپیکسلی به‌همراه حس‌گر BSI (حس‌گری که نور محیط را بیش از حد معمول جذب می‌کند) به تمامی حرف و حدیث‌ها در خصوص عکاسی در این پرچم‌دار خاتمه داده. هم‌چنین اچ تی سی حالت دوربین‌های دوگانه که در One M8 از آن‌ها استفاده کرده بود را کنار گذاشته است. سازندگان اچ تی سی در این دوربین از یک لنز ۲۸ میلی‌متری با زاویه‌ی واید، درجه‌ی دیافراگم f/2.2 و پوشش الماس کبود برای محافظت از لنز استفاده کرده‌اند. بیشینه‌ی رزولوشن تصاویر ثبت شده توسط ام۹، ۵۳۷۶ در ۳۷۵۲ پیکسل و تناسب ابعاد تصاویر هم ۱۰ به ۶ است. این موضوع خبر از واید بودن تصاویر و لنز این دوربین می‌دهد. گفتنی ا‌ست سازنده‌ی سنسور این دوربین شرکت پیشگام در صنعت عکاسی یعنی توشیبا است.رابط کاربری سنس هفت در بخش دوربین تفاوت چندانی با نسخه‌ی قبلی نداشته است و اکثر تنظیمات در ابتدای ورود به برنامه‌ی دوربین ساده هستند. در صورت نیاز کاربر می‌تواند تنظیمات پیچیده‌تر را با استفاده از چند منوی ساده به‌کار ببندد. در انتخاب نوع عکاسی حالت‌های پیش‌فرض «عکاسی عادی» (حالت اتوماتیک)، «سلفی» و «پاناروما» موجود هستند. با استفاده از کلید «اضافه کردن» هم می‌توانید حالت مورد علاقه‌ی خودتان یا حالات Bokeh (عکاسی با فوکوس بر روی سوژه خاص و محو بودن پس‌زمینه)، Photo Booth (ثبت ۴ تصویر با سرعت بالا با یک شاتر) و Split Capture (ثبت عکس با هر دو دوربین پشت و جلو) را به این سه حالت بیافزاید. همچنین در تنظیمات حالت‌های عکاسی HDR، عکاسی ماکرو (فاصله نزدیک)، عکاسی در شب و حالت دستی (Manual) هم درنظر گرفته شده‌اند.

رابط کاربری دوربین

کیفیت تصاویر

سه تصویر در سه زمان متفاوت

تصویر پانُراما

سخن آخر

 با همه‌ی این امکانات گوشی One M9 هیچ امکان جدیدی با خود به ارمغان نیاورده و شمار زیادی‌ از این امکانات چیزی‌هایی بودند که پیش‌تر در One M8 هم شاهد شان بودیم. نرم‌افزار به‌روزرسانی شده و جدیدترین نسخه از چیپست شرکت کوالکام مواردی نیستند که طرفداران امروزی گوشی‌های همراه دنبال آن‌ها باشند؛ بلکه امروزه کاربران دنبال نوآوری و شگفتی‌های جدید هستند. این دقیقا همان کاری است که امسال سامسونگ در گوشی «گلکسی اس۶ اج» خود به نمایش گذاشت. به هر حال اگر One M8 دارید، خرید One M9 به شما توصیه نمی‌شود؛ علت این‌که فقط شاهد چند تغییر کوچک در ظاهر و اجزای گوشی خواهید بود. اگر از طرفداران اچ تی سی هستید و خیال خرید یک گوشی جدید برای بازی، فیلم‌برداری و عکاسی، کارهای روزمره و اتصال به اینترنت با سرعت بالا دارید، در خرید One M9 شک نکنید؛ چون با خرید این گوشی یک پرچم‌دار تمام عیار را در اختیار خواهید داشت.

نظرشما در مورد این محصول چیست؟منتظر نظرات شما در آی تی پورت هستیم.